دانشکده معماری

کتاب «آنچه منظر نیست» به قلم دکتر سید امیر منصوری، دانشیار گروه معماری منظر دانشگاه تهران و با همکاری دکتر حمیده ابرقویی‌فرد، دکتر پریچهر صابونچی، دکتر مرتضی همتی، دکتر سینا ناصری در خوانش مفاهیم درست منظر، در انتشارات پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر منتشر شده است.  
منظر، پدیده‌ای نوظهور در معارف مربوط به مکان است که در زبان فارسی به دلیل سابقه طولانی واژۀ منظر با شبهۀ «شناخته‌شدن» روبروست. مفهوم جدید منظر، به‌دلیل تعارض ماهوی آن با دوقطبی کارتزین (عالم‌های جداگانه عین و ذهن) حاکم بر نظام تعلیم و تربیت، به آسانی شنیده و به دشواری فهمیده می‌شود. در ایران از آغاز دهۀ 80 شمسی مفهوم منظر در دانشگاه رایج شد. پیشتر در سطح جامعه و به مثابۀ نوعی مطالبۀ کیفیت نیز مطرح گردیده بود. در دو دهۀ گذشته اقبال به مفهوم منظر شتاب زیادی گرفته است. این جاذبه، آسیب‌های طبیعی خود را نیز به همراه داشته است: تعریف‌های خودبنیاد و تفسیرهای سلیقه‌ای به‌خصوص در بستر زبان فارسی که واژه منظر را از هزار سال قبل شناخته شده بود، این اتفاق بیشتر رخ داده است. کثرت تعابیر خودبنیاد چنان بر تعاریف علمی غلبه کرده که لازم است در گام نخست از هر آنچه که منظر نیست تبری جسته شود. پس از آن است که می‌توان بر «آنچه منظر است» پای فشرد. کتاب در سه فصل، به بررسی تعاریف استاندارد و علمی متکی به منابع معتبر به روشنگری این تعابیر و تعاریف علمی پرداخته است. 
فصل اول: بررسی تعاریف 9 تن از صاحب‌نظران درباره «منظر»
فصل دوم: طبقه‌بندی و بررسی تحلیلی خطاهای رایج در تعریف «منظر»
فصل سوم: آنچه «منظر» است