مهدی بابایی‌زاده
معماری
موضوع پژوهش: بدعت و كثرت در آموزش معماری، تأملی بر شيوه‌های آموزش معماری در دوره پسامدرن

استاد راهنما: دکتر عیسی حجت
ایمیل: m.babaizade@ut.ac.ir

خلاصۀ پژوهش

بیان مسئله: نشانه‌های متعددی از مشکلات در آموزش معماری امروز ایران وجود دارد که تنها با شناسایی ریشه‌های عمیق‌تر قابل حل هستند. یکی از مهمترین این مسائل ماهیت استانداردسازی شده آموزش معماری مدرن (متأثر از انقلاب صنعتی) است. استانداردسازی آموزش معماری مانع بروز خلاقیت در دانشجویان شده است. شیوه‌های آموزشی نیازمند بازنگری است. 
سؤال: آموزش معماری در دوره پسامدرن به چه اهداف عمیق‌تری نیازمند است؟ 
هدف: هدف این پژوهش بررسی ویژگی‌ها و نیازهای آموزش معماری و پرورش معمار در دوره پسامدرن است و اهداف نوینی را برای آموزش معماری ایران معاصر پیشنهاد می‌دهد. اهداف جدید با رویکرد رشد ابعاد انسانی دانشجویان طراحی شده است. 
روش تحقیق: در این تحقیق از روش پژوهش بازتابی (Reflective) در کنار روش توصیفی-تحلیلی استفاده شده و از منابع کتابخانه‌ای و مقالات علمی بهره گرفته شده است. نتایج این پژوهش حاصل تجربه نگارنده در آموزش معماری در دانشگاه تهران است که به کمک طراحی تمرین‌های خلاقانه در آتلیه ۳ معماری دوره کارشناسی و گرفتن بازخوردهای متفاوت از دانشجویان طی ۱۲ نیمسال تحصیلی (۱۳۹۶-۱۴۰۲) به انجام رسیده است. 
نتیجه‌گیری: دو نوع هدف کلی (اهداف تخصصی و اهداف عمیق) برای پرورش معمار در دوره پسامدرن قابل ذکر است. پرورش ابعاد چهارگانه شخصیتی (فرهنگی، اقتصادی، شخصی و اجتماعی) به عنوان اهداف عمیق پرورش معمار می‌تواند دانشجویان معماری را برای زندگی در دوره پسامدرن آماده سازد. این اهداف نه از طریق ساختارشکنی بلکه به کمک ساختارزدایی و بهبود ارتباط بین مربی و شاگرد ممکن خواهد شد. مربی معماری با درک جایگاه خود در دوره پسامدرن (نه به عنوان تدریس کننده که به عنوان همراه در سفر پرورش معمار) می‌تواند در زندگی حرفه‌ای و شخصی شاگردان نقشی الهام‌بخش ایفا کند.