دانشکده معماری

کتاب «زیبایی‌شناسی معماری قزوین» نوشته دکتر سید امیر منصوری، دانشیار گروه معماری منظر دانشگاه تهران و دکتر شهره جوادی، استادیار گروه پژوهش هنر دانشگاه تهران در سال 1395 در انتشارات پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر منتشر شده است. 
مقصود از زیبایی‌شناسی معماری در این اثر، یافتن قواعد مشترکی است که صورت معماری قزوین را از نخستین دوره‌های آن، که آثارش باقی است، تا دوره معاصر هدایت کرده است. صورت، ماده معماری است که از شکل و تناسبات آن، حجم و ترکیبات آن، تزیینات و اندامش، نور و حرکت (فهم متوالی اجزای فضا) به دست می‌آید. هر جزء از صورت و در هر نمونه، برای ظهور از قاعده‌ای تبعیت کرده است. معماران هر عصر ادراک خود از آثار دیگران را پالایش کرده و در اثری جدید به معرض داوری مردم گذارده‌اند. آن بخش‌ها که باب طبع ناظران بوده، تداوم یافته و قسمت‌های ناپسند، حذف شده است. این روند در طول هزار و چند صد سال، قواعد مشترکی را به ما معرفی می‌کند که اگر «چشم بازکنیم» رسم تداوم هویت را به ما می‌آموزد. از آنجا که قاعده است، الزامی به هم شکلی ندارد و به دنبال تحولات ضروری هر عصر و نوآوری‌های زمانه، قاعده، به صورتی نو در معماری جلوه‌گر می‌شود. بر این اساس در این کتاب زیبایی‌شناسی معماری قزوین در دو بخش «زیبایی‌شناسی صورت» و «زیبایی‌شناسی نور و حکمت» بررسی و تفسیر شده است. 
بخش 1: زیبایی‌شناسی صورت
فصل 1. معرفی نمونه‌ها یمنتخب
فصل 2. تحلیل اشکال و تناسبات در نمونه‌های منتخب
فصل 3. تحلیل احجام در نمونه‌های منتخب
فصل 4. تحلیل میزان تزئینات در نمونه‌های منتخب
فصل 5. تحلیل گونه‌های تزئین در نمونه‌های منتخب
فصل 6. تحلیل رنگ‌آمیزی در نمونه‌های منتخب
بخش 2: زیبایی‌شناسی نور و حکمت
فصل 1. نمونه‌ها و مسیرهای منتخب
فصل 2. تحلیل ویژگی‌های وابسته به نور و فضا
فصل 3. تحلیل ویژگی‌های وابسته به فیزیک (کالبد) فضا